Pustkowie

[William]

Następne pustkowie.

[William]

Wlecieliśmy.
-Czekajcie tu, schowajcie się... gdzieś. Za... jakieś dwie godziny wracam.

[William]

Wszedłem z Ellie.
-Szybko, na Tiarę. - mruknąłem, prawie nie ruszając ustami.

[Ellie]

Weszłam. Ruszyłam ku Tiarze i zwinnie weszłam.

[William]

Podszedłem do Tiary, Ellie i Locahy. Złapałem się grzbietu Smoka aby wskoczyć. Nagle wygiąłem się w tył, czując potworny ból w plecach, po czym spojrzałem w dół. Z piersi wystawało mi ostrze i kilkanaście centymetrów włóczni. Charknąłem, z ust zaczęła mi lecieć krew. Wyplułem jej trochę i zacisnąłem palce śliskie od krwi na drzewcu z przodu. Za mną rozległ się śmiech.
*Jedźcie*, wysłałem myśl do Ellie.

[Ellie]

Spojrzałam na Williama. Nie chciałam go zostawiać, i gdy już chciałam schodzić, Tiara wystartowała.
-Co ty wyprawiasz?! Mu trzeba pomóc! TIARA! Nie!-wrzeszczałam, jednak ona mnie nie słuchała. Podjęłam decyzję i zeskoczyłam z jej grzbietu w locie. Wiedziałam, że to niebezpieczne, jednak mój umysł nie działał trzeźwo.

[William]

Locaha wystartował i złapał Ellie w pazury. Wzbił się wyżej i zrównał z Tiarą.
Z charknięciem odwróciłem się i spojrzałem na przeciwnika.
-Daj... spokój... Aaken... Myślisz... że... zwykła... włócznia... mnie...ugh... zabije...?
-Ależ skąd. To nie jest zwykła włóczna. A teraz... - Aaken zbliżył się powoli i nachylił ku mnie twarz tak, że prawie się stykaliśmy nosami. -...idź.
Poczułem jeszcze silniejszy ból. Pomyślałem, że pewnie ostrze jednak musnęło serce. Odwróciłem się i ruszyłem przed siebie, chwiejąc się i prychając krwią. Za mną rozległ się szyderczy śmiech.

[Ellie]

-Zostaw mnie!-krzyknęłam. Zaczęłam się wiercić, by wydostać się z pazurów.

[William]

Locaha wzniósł się nad Tiarę, aby w razie czego puścić ją na nią.

[Ellie]

Gdy się wyrwałam, spadłam na Tiarę.
-Nie! Tiara! Na dół! William mnie potrzebuje! NIE!!!-krzyczałam na Tiarę, ale ona nadal mnie nie słuchała, jednak po jakimś czasie powiedziała:
-Nie narażę ciebie na niebezpieczeństwo. Zrozum, on już nie żyje.
-A pogrzeb? Zaraz, jaki pogrzeb! On żyje, bo Locaha jeszcze jest wśród nas!-Tiara jednak mnie ignorowała.-Jeżeli ty mnie tam nie zabierzesz, to ja sama skacze. Jak się zabiję, to trudno.-powiedziałam lekko ochrypniętym głosem od krzyku.
-Nie, złapię cię, więc nawet nie próbuj.
Ja jednak postawiłam na swoim i zeszłam z jej grzbietu. Ona poleciała za mną i złapała, zaraz przy ziemi. Trzymała mnie sztywno w szponach, więc nawet o wyrwaniu się nie myślałam.

[William]

-On nie żyje. Kiedy umarł pierwszy raz, umarł naprawdę. Więź między nami zniknęła. Jestem wolnym Smokiem, William nie jest już moim Jeźdźcem, choć nadal go za niego uważałem. - powiedział Locaha.